BAYRAM HÜZNÜ
Bayramlarımız vardı eskiden
Can dolusu sevgi taşan... Kırmızı pabuçlarımızı koynumuza alıp Pembe düşlerin ortasında yalınayak dansettiğimiz Çocuksu rüyalarımız... Grinin tonlarının düşmediği Henüz kirlenmemiş hayallerimiz Sevinçlerimiz... Bayram namazından dönüşlerini beklediğimiz Büyüklerimiz vardı Ellerini öpmeyi istediğimiz Mendillerimiz olurdu kenarı oyalı İçi harçlıklı... Dönme dolaplarımız vardı Çığlıklarımıza arkadaşlık eden Çarpışan otolarımız yoksa da Çarpışan kahkahalarımız vardı bizim... Toz toprak içinde eve döndüğümüzde Sevgiyle bakan teyzelerimiz Halalarımız vardı Bahçe kapısında karşılayan... Komşularımız vardı Kapılarını çalmamızı bekleyen Çocuksu hallerimizi gözleyen Yaşlılarımız vardı bir zamanlar Kafesli pencere ardında Kırış buruş yüzlerinden ışıklar saçarak... Şimdi tatiller var Zillerine basmaya korktuğumuz kapılar Kilit üzerine kilit vurulmuş Yine mi geldi bunlar diyen Aralıktan asık yüzlerini görmekten korktuğumuz İnsanlar... Mendillerimi kaybettim bir kabusun orta yerine Elime bir paket kağıt tutuşturdular mendil niyetine İsyan makamında gözyaşlarımı toplamam için... Sokaklar korku dolu Dükkanlar kamera... Köşedeki bakkal bizim bakkalımız değil artık Marketler sarmış dört bir yanı... Sancı dolu yüreklerimiz İsyanlarımız Hasretlerimiz İhanetler kaldı geriye... İnsanlığımızı kaybettik birdenbire Küskünlüklerin indiği sis bulutları arasında Kör oldu gözlerimiz. Yoksa... Yoksa biz insan değil miyiz? ? ? Çocukluğumun bayramlarını istiyorum Kaybettim Gören var mı? ? ? BAYRAMINIZ GÜZELLİKLERE VESİLE OLSUN... Eylül GÖKDEMİR... 19.ARALIK.2007 |