MAHŞER
Dumanı tüten bir yangın
Mahşerin ortasında ben Yine yalnızım kendimle Sırattan geldim yüreğine İmlası bozuk dilim tutuk Kadavradan farksız bir beden Parçalara bölünen canımın Aldığı nefes kadar yakınım Gökteki yıldız uzaklığısın Var ile yok arasında bir aşk Sen yasaklı ben kara sevdalı Aklımsa düşünmekten yorgun Açtım ellerimi gökyüzüne Orta bir yol olmalı çare Nefesim kesiliyor geceleri Yanımda olsan sıkıca sarılsam Konuşmadan göğsüne yatsam Özledim seni bahar gözlüm Kalbim kanarcasına hasretim Kaçıncı yaprak döküşüm olacak Seni kaç mevsim bekleyeceğim Hacizli bir yürek bıraktın bana Vebali beklemek boynuma Ortalık sessiz çıt yok duyulan Uzaklara dalar yolunu gözlerim Mahşerin ortasındayım yalnız Zeytin gözlüm anlarmı ki birgün Dumanım tütmezse şehrimden Son nefesimi vermişim ben BİRGÜL AL 03-11-2011 |