isimsizvarettiğini öldüreceksen, başlama bu aşk’a! sessiz akıp giden suyun çağlamasına izin verdiğin gün, kaybolmaya yeminlidir; balık.. güneşin yorgun haline kızıllık eşlik ederken suskunluk yağmuru çağırıyordu evinden. akşam inerken gövdemin yarısına gölgemin el sallayışıyla veda anının geldiğini bilirdi sevdam. sabaha varışa az zaman kala ve uyku akıp giderken gözlerden adını sayıklamakla şekil alırdı dudaklarımıın çevresinde biten uçuk.. zordu..güzelliği çirkinlikle değiştirmek bakır bakracı parayla takas etmek gibi halbuki ne çok doyurmuştu beni ne anılar biriktirmişti belleğimde. yarım kalmış rüyamın ertesinde, güne başlamak onsuz sensiz dizesiz.. |