DUDAĞIN SUSTU GÖZLERİN KONUŞTU
Seher vaktinde doğmadan güneşin
Batışını gördüm bakışlarında Ayrılık denen amansız ateşin Yakışını gördüm bakışlarında Hicran tutunca sevenin elinden Hüzünler dökülür keman telinden Hasretin damarlarına inceden Akışını gördüm bakışlarında Erkek ağlamaz kanunu var diye Yağmur bulutunu çektin sineye Gözlerindeki yaşları geriye İtişini gördüm bakışlarında Şimdi veda buseni vereceğim İstemeyerek yolcu edeceğim Bilesin seni çok özleyeceğim Deyişini gördüm bakışlarında Sözler tesir eder mi ayrılığa Çaresizlik döndü sessiz çığlığa Yüreğinde yağan karların çığa Dönüşünü gördüm bakışlarında Kara bulut üzerimize konmuştu Dudağın sustu gözlerin konuştu Umut avucunda yavru bir kuştu Ölüşünü gördüm bakışlarında Zorluklara göğüs geren o dağın Kimselerin kıramadığı dalın Ayaklarının altında toprağın Çöküşünü gördüm bakışlarında İsteksizce kalktı elin havaya Döneceksin bensiz o boş yuvaya Benliğini teslim edip çıraya Yanışını gördüm bakışlarında “Haydi vakit geldi hoşçakal” dedin Hasreti ellerime yolluk verdin İlk köşede öldüğümü görmedin Gömülüşüm vardı bakışlarımda 21/9/11 Zehra Atasoy |