BIRAKILMIŞ KÖYkışı gitmez cinsinden, baharı sanki ölmüş, yerinde donmuş zaman, bir masala gömülmüş. kör gözlerle bakıyor sahipsiz pencereler, baykuşların zulmünden kısırlaşmış geceler. bacalar boyun bükmüş birini bekler gibi, secdeye durmuş çitler fareler ev sahibi. mezarlık korkunç, ıssız, küsmüş tüm rahmetliler, ziyaretçi dostları köpeklerle kediler. buharlaşıp yitmiş hep şarkılar, kahkahalar; hüzün yağar buluttan, dereden hüzün akar. ne yol belli, ne meydan, can vermiş canlı günler. gelse bile mektuplar yeniden geri döner. telli kavaklar hasta yaprak döküp habire ağıtlar yakıyorlar gidip dönmeyenlere. yine rüzgâr esiyor savuruyor soğuğu; üşüyor anılarda bir köyün mutluluğu |
İçtimai meselelere kafa yoran ve dertleri dile getiren yüreğinizin ilhamı bol olsun Hemşehrim..
Selâmetle...