PARKIN EVSİZİ
yarası sevdamla sarılı kadın
bıçak sırtında bir zırtaboza taktın akıtamadık sularımızı birbirimize tanıksız bir yalnızlığa hapsolduk ne ağumu emebildin ne yetişebildin son trenine sümsük kuşları gibi tek yumurtamı koruyamadım saldırgan martılardan bir bit gibi en ücra yerlere gizlenemedim cami avlusunda son duayı bekleyen bir tabuttayım yeri yurdu parklar olan bir evsizim her gelişinde konuğum sandım tüm ömrümü yağarsa dediğim bulutunun gölgesine adadım 27Eylül / 2011 / Bolu |
sayfanız doluca
şiir arayan boşuna yormadan kendini gelmeli tezden
sağlıcakla