Ah be kadınah be kadın kendini niye üzersin gülen gözlerin dolmuş kederle hüzün kalmış şurada azıcık bir ömrün koşturup durma artık kendini düşün kimselerden hayır yok sana bilesin ah be kadın kendini niye üzersin ömrünce herkesin derdine çare oldun kırk yılda bir gelmelerine üzülürsün kırılırsın yinede hiç belli etmezsin eller kadir kıymet bilir mi sanırsın ah be kadın kendini niye üzersin. yakınların da anlamaz senin halinden başının çaresine kendin bakamıyorken koşturup durma artık kendini düşün seni düşünen kimse var mı sanırsın ah be kadın kendini niye üzersin kırılıp üzülüp niye içine atarsın özlemlerin içinde kor olur yanarsın resimlerine bakıp bakıp ağlarsın yeter artık yaşa kendini, susma be kadın… Ceynan-16- 09- 2007-İst. |
Her ne kadar şiirlerinize ara sıra uğradığım intibaığını uyandırıyorsam da sizde, biliniz ki ben bütün şiirlerinizi takip ediyorum. Zaman zaman bir ona bir buna gezindiğim oluyor ve bazılarının başında uzun müddet çakılı kalıyor, kah hüzünleniyor, kah gülümsüyor, kah içime bir burukluk çörekleniyor. Kadın şairlerin erkek gibi yazmasını kıran, bir kadın gibi yazan biri olmanız şiirlerinize ayrı bir tat verdiğini bilmenizi istiyorum. Her ne kadar 'feminist' bir hava seziliyorsa da şiirlerinizde, bunun bir yanılgı olduğunu düşünüyorum. Hemcinslerimin sizin şiirlerinizden alacakları pek çok insanlık dersi olduğunu görüyorum. Tabii ki başta ben faydalanıyorum bundan. Teşekkür ediyorum size. Bir insanın yakınları tarafından bile anlaşılmaması veya en azından böyle bir duyguya kapılması dehşet verici bir şeydir. Ne yazık ki bu 'okuma yazması kıt' olduğu kadar 'anlaması da kıt' olan memleketimin insanı tarafından pek düşünülmeyen bir hakikattir.
Sizi tebrik ediyor, saygılar sunuyorum..