Sana döndüm diyorsun
Benden af diliyorsun
Ama sevgilim çok iyi biliyorsun
İki cihan birleşip gelse de üstüme
Af etmem değil edemem seni
Çiçek bahçelerini sersen önüme
Öyle paramparça ettin ki sevgi dolu yüreğimi
Artık o yüreği toplayıp da bir araya getiremem.

Eğer hatırlasan o son günü,
Şimdi bakmaya utanırdın yüzüme
Seni çok seviyorum demiş
Ve sonrada çekip gitmiştin
Giderken de mutluluk diye
İhaneti vermiştin elime
Öylesine pişkince bakarak yüzüme.

Günlerce acıyla kavruldum
Kan içtim üzüntümden kızılcık şerbeti diye
Ve o gün, hemen senin ardından
Ben de çıkıp gittim bir meyhaneye
Üstüme gelen şaşkın bakışlara aldırmadan
Oturdum mekânın en kuytu köşesine
Kâh güldüm kâh ağladım
Şişeleri bir bir devirirken.
Dayanamadı meyhaneci gelip oturdu yanıma
Dedi belli ki gönül yarasıdır
Seni böyle içirtip hayata küstüren
Nedir senin derdin bana söyle
Anlattım ağlayarak içkinin etkisiyle
Yaşadığımızı sandığım o büyük aşkımızı
Hiç dokunmadan noktasına bile.
Dedi bre kuzum değer mi böyle biri için üzülmeye
Yaşaman gereken daha çok güzel günler var önünde
Hadi yeter içtiğin kalkıp git yavaşça evine

Unutmam seni yıllarımı aldı, şimdi geldin özür diliyorsun
Hadi arkadaş git yine sana uğurlar olsun.
Bir daha o yalan sözlere kanar mıyım sanıyorsun.



05_07_2011_Canan Onuş