KANADI KIRIK KUŞHep ağlattı kaderi ezelden beri Ömrü sanki bir fragman gibi Ne başı ne de sonu belli… O kanadı kırık bir kuş, Öyle sessiz ve çaresiz Ağlıyor gözleri acıyor yüreği Ama ne dese nafile., duyulmuyor yüreğinin sesi Ne dünü kalmış ve yok artık yarını Silmiş bütün anılarını ve göremiyor önünü Bu yalnızlık ona sanki hayatın bir ödülü Yalnız ve çaresiz adımlarından aşınmış Kaldırım taşları şahittir buna Onlar bile ıslanmış gözyaşlarından Ve yorulmuşlar yalnız adımlarından Teşhisi zor bir vaka, hekimler bilemedi Kanadı kırık kuş söyleyemiyor suskunluğunun nedenini Yalnızlık mıydı yoksa var mıydı başka derdi Ah bir bilseniz yüreğinin gizlediklerini Orada öyle büyük hayaller var ki Hey siz, göklerde kanat çırpan dostları Ancak siz bilebilirsiniz belki Canan Onuş 25-06-2015 |
Kader bu işte.
Yazıldığı kadarını yaşıyor ancak insan.
Tebrik ve saygımla.