TOPRAĞIN SESİDerin ama, çok derin çatlakları Oluşuncaya kadar, Duymamışız, anlamamışız Can dostlarımızın seslerini. Esecek gibi olunca rüzgarlar, Yağacak gibi olunca yağmurlar, Bizlerden de yanık ve hüzünlü Su bekleyen ağzını açmış topraklar. “yalnız bizlere güvenin” der gibi sesleri Şefkatle, hüzünle, uyaracaklar bizleri. “ Siz ki kendine hare-kiri yapan insanlar! Hayat bizde, yaşamın tüm tılsımları bizde, Yüklenmişsiniz tüm cehaleti ve günahları Bencilikleriniz, birbirlerinize zulümleriniz Sırtlarınızda her gün büyüyen kambur yük Ve de, tüm kötülük ve bencillikler hepinizde. En büyük şaşkınlığınızla, zarar verir Kirletirsiniz en büyük nimet olan bizi, Kendi yüzlerinize benzettiniz Tertemiz olan kutsal yüzlerimizi. En sonunda, aynalara da bakamazsınız Görmemek için, suçlu yüzlerinizi, Sisler içinde kalan gözleriniz ve soğuk tenlerinizle Sonunda bize döner, bize düşersiniz, Yine de en sadık dost olarak karşılarız! Ana kucağı gibi sıcak, bağrımıza basar, Tüm kirlilik ve günahlarınızla saklarız sizi .” KEMAL POLAT |