AB-I HAYATZerrelerindeki her dem sükut eyledi Siyah firakın perde ardını seyretti Çakılı kaldı semada yaşlı gözleri bir kuş havalanmıştı ruhunda lâl dili Kanatları yorgundu delice uçmaya Buhar olup da yükselmek istedi arşa Ne ölmek elzemdi, ne de yaşamak âhla Başa dönmek zordu sondaki çıkmazlarda Güzel olan ne varsa ondaydı aşk ile Tüm hücreleri bağırdı dönüp hû diye Hüzünler,yalnızlıklar sönmüştü içinde Ab-ı hayat içti sanki aşk çeşmesinde Gülşen Mavi |
Senin aşk denizinden içime bir damla düştü, eritti beni…
Varlıkta tecelli eden Sensin!
Bülbüller Sen’i şakır, güller Sen’in güzelliğini anlatır
Güzelliğini göstermek için, AŞKI aracı kıldın
Sen’in sonsuz aşk denizinin damlası