EVDE YOKUM
Artık evde yokum.
Sen bil yokluğu, yokluğumu unutturacak bir eylem bul. Yoksa, geçmez bu fikrime yürüyen kan. Bulunamam... Kovaya başımızı daldırıp çığlık atalım yada oturup şiir yazalım. Her neyse, ikisi de bildiğin yara bandı işte. Damarda durmuyorsa o akacak kan, neden hâlâ taramıyoruz bileklerimizi? Belki bir top patlar ve komşunun camı açılır buraya. Postacı falan gelir belki. Yokluğumu anlatacağım biri çalar kapıyı... O zaman eteğimdeki kibritleri yakıp, unutmam evde anahtarı... Gülşen Mavi |