donat bütün ölümleri
sonsuzlukla
bu senin kavgan varya
güneşi yeniden çizmek gökyüzüne
kızıl sesinle

hayat ölü kuşlar pazarı
soysuz satıcılar ve alıcılar
ayırmalısın her gördüğünde
insandan insanlığı
çünkü
bir düş seni umutla büyüttü

aldanma
kimliği karanlık rüzgarın
bu onun kaçıncı ihbarı denizi
bir bir döküyor ağzındaki karanlığı
bak
türküsü mavi ıslığıyla çelişkide

sen renksiz kokusuz bir evrene
kendini yürüyorsun
kendini örüyorsun ey su
her bahar kuytuların ağzı
açar şırıltına ağzını

unutma karabasanda ölür
en sevdiği gecede
şeytan saklar tütsüsünü
ayak seslerin yaklaştığında
adımların sıklaştığında
yürü daha daha dahada yürü

durma bulduysan ışık
bu senin yandığındır
her dile biraz sürülmüş
sakınma, uslanmaz dirim
çatallaşır budandıkça

ve ışıtır herkesi
gözyangını bir suyun
aşmaksa dağları haykırıyorum
senden aldığım soruyla
inmiş kepenklerine kalplerin
duysalar
ki duyacaklar
haykırıyorum
bilmelisin
aşklaşacak kendi külüyle bile
sağır kedileri evrenin...

24 Mayıs 2011 _İstanbul_Ünal YİĞİT