Eylül bakışına mızrak değdi…söyle çiçek tozlarında bade sunan sevgili… getir yalnızlığımın anahtarını kabuk bağlamış dilime dolanan ismin ört üstünü mecalimin ses çıkaran kısmını mahseninde kırık anılarını harmanladın yıllardır gelecek yakında doğacak nefes bulacak belki yeni kimliğim kimbilir… sorguda adımlarım çocukluğum baştan sona karışık kırmızısı pabuçlarımın kurdelesine bağlandı hiç direnmedim hiç istemedim yeni bir şeyler hiç olmadı benim yenilerim hiç sakız kokan nefesin her damlası özlemdi anne ellerine hasretti yakut değerinde hayatın bozuk para kadar değeri yoktu belki de kimbilir… begonyalı evin bahçesinde yaşayan ay kız öksüzlüğünü damıtıyordu gözlerinden kaderi cilve noktasında koptu inceldiği yerden ve ömrü sicimlerin düğümünde ayrılık oldu… /toprağına kavuştu hiç uyanmadan/ /yorgundu hiç yaşlanmadan/ /yaşamadan/ /hiç doğmamıştı/ kimbilir… n.altın Bingöl Ereğli..Sahil boyu sessizlik… 16/08/2011 |
nice yaşanmışlıklar unutulmuş
sağlıcakla dost kalem