Kalakaldım gecenin pencereme vuran ışık süzmesinde
Sen tarafım yalnızlıkların efkarından karaya vurmuş
Ellerim yarama nokta atışı yaparken
Gölgem sardunyaları’mı okşuyor



Dargın gibiyim bu aralar
Öfkesini ipe asmış kurumasını bekler gözlerim
Gariban ruhumun pabucu çıkar her seferinde
Dar gelir duygularım aklıma



İşte bu günlerde
Nemli pınarlarımın ıslak oluşu ağlayışımdan
Yağmurun rahmetinden değil
Acılarımın beni çok aldatmasından
Ruhumun içine otağ kurmasından



Nefretim kol geziyor bedenimde
Dur durak bilmeyen sancılarım
Ağrılarıma dirsek vurmakta



Sarhoş gibi ayakta duramayan
Dalgası bol hayallerimin
İçine ekilen sabit düşüncelerin enkazında
Tutsaklık ip atlıyor boğulan ferayadımda
Bu günlerde karaya vurdum



Tutmayın ellerimden
Bir avuç dolusu hüzünle asmaya götürdüğüm bedenim
Gergin ürkek yüreğime düğüm atan sevdam
Suskun kalemimle sadece acıları karalıyor vakitsizce



Uykusuz geçen onca yelkovan saatlerin tutsaklığında
Yutkunur dilim en olmazın da aşkı
Her seferinde hüzünlerim satır aralarında gülümsedi,
Ne vardıysa bana yapışık bu günlerde



Var git işine deli yüreğim,
Psikomanyak olmuş duygularım darmadağınık…



Nurcan BİNGÖL Ereğli 09/09/2015