Bir damla ki,gök kubbenin mavisinden salınarak düştü gözlerime
Sessizce ağlamaklı
Narin suskun
İncecik

Sağanak bir sokağın köşesine ilişen yalnızlığa
Ayakları çıplak anıların serseri bakışlarında
Bir avuş gölge yapıştı ellerine
Karasından daha koyu
Asi bir sesleniş ilişti kulağına
Titrek ürkek


Kızıl mavi gözlerindeki uyanış buz kesti oracıkta
Yapıştı yüreğine kırmızı
Kaçamadı duyguların göz yaşlarında
Öksüz geçmişin seneryosu oynadı geleceği ile
Düşleri artık yoktu
Yoktu hiç uğruna düşen akları başında
Pişmandı son kez hiç olmadığı kadar
Dermansız


Ayaz gecenin şapkası düştü sarı eflatunlarda
Salkım saçak fırtınalar yaslandı sahilin en kuytusuna
Sarı boyanmış yapraklar toprakla düğüne davetli
Ölüm sessizliği yeşerecek baharın aynasında
Yine yine
Tekerrür ederek


Kaderdi belki sorumsuz gençliğin ılık bir kurşun izinde
Son nefesti çağlayan damarların çoşkusunda
Avuçlarına döküldü aşkı
Üşüyordu teni
Donmuştu bakışları uzaklara
Gelmedi takılı kanatları gölgelerinden
Soğuk bir sabah, kaldırımlara yapıştı süreti
Çiğ damlası düştü gözlerinden

Aylardan Şubat
Günlerden hüzün




Nurcan Bingöl
14/03/2014

Her hüzün bir hayattır…