Düştü ismin...
Kalemimin ucuna düştü ismin
Seni seviyorum fasıllarına ölmüştük biz Dudağımda dudağın uyurken mi; Yarıya bölünmüştük biz? İhtiyarladıysa mazi ölsün istiyorum artık... Kalemimin ucuna düştü ismin Satır aralarına sıkıştırıp öldürebilirim seni Fakat kıyamam bilirsin Yarınıma bir ’Sen’ çıka gelse Bırakırım kalemin kağıtla sevdasını Gece gündüze çıkamasa ya da güneş sönse ’Sen’ sayar da öyle yaşarım sabahı |