benim gözlerim kumdan yaratıldı bir kıtada herşey masallar kadar yakınken gerçeğe ellerim boş buğday başaklarından
ben cenneti yağmur sanmıştım bir keresinde kuru bir öksürüğün ardından boşalıp giderken
okşasanız ah.. ne çiçekler yetişir bir çift zeytin çekirdeğine benzeyen gözlerimde onlarca fotoğrafım var duvarlarınızda hiç biri benim olmayan serin ve şefkatli sulara basıp tab ettiğiniz bir düşüm cehenneminizde bir düş ellerim bir parça yokluk bir düşsünüz cennetimde elleriniz baştan ayağa tokluk sabahları umuda yoran baharlar var diyorlar durgun göl kenarlarında beyaz bembeyaz... ... dilimi sormayın dilim toprak sarısı ve günahkar bir insanlık gibi yatıyor şimdi ağzımda
hadi düşün beni yitirmeden gerçekliğini kursağıma bir parça gülücük otursun diye
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
kara şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
kara şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
önce dilim sonra kimliğim ardı sıra her şeyimi yitirdim o yüzden günahkardır ağzımda dilim... yağmur cennetti, uzun süredir rahmette bana küstü yalnızlığım yıkılmışlığımla vahlarınızı duyar gibiyim... oysa ben sadece insan olduğumu siz de bilin isterdim çünkü ben bile unuttum..unuttuklarımı hatırlatın bana...
anlatmaya lisan yeter mi kalem anlatmış işte selam ve dua ile
*Kursağıma oturan gülücüğün* satenden düşlerine yasla başını...
Birazdan bir şiir tarayacak üşüyen saçlarını yâr...
Tebrikler...