O susarken
O susarken
konuşmaktan usananların sessizliğini gömdü dukaklarına O giderken geri dönmeyenlerin gözlerini bıraktı gölgesinde dur diyenlerin yalvaran bakışlarına sarılmış tedirginliği umudu alışkanlığı belkileri de alıp götürdü peşi sıra beklentileri silip süpürdü eteğiyle bir çırpıda uçtu güvercin kanadına takılıp kartalların erişemeyeceği tepelere uçtu sessizlik kulelerinin çanları ağarmadan güneşin yelesine yapışmış dişi bir aslan gibi karanlıkları gümüşi tellerle dokuyarak yerleşti gökyüzündeki yerli yerine şimdi ona bakıp yönünü tayin ediyor yüreğindeki pusulası yitik yolcular.. Volkan Kemal 23 3 2009 |
kutlarım
sağlıcakla kalın