Karıştı ebemkuşağına
Başını kaldır bak yukarı
iki gözün üçe muhtaç yüreğini al eline yürü kızgın damdan aşağı sokak karanfil kokuyor zencefil dilli perdelerde mum ışığı tarçınlı çay bardağında dudak kızıl mı kızıl vişne reçeli iğde dallarına sarmalanmış balkonda hanımeli tırnaklar arasında boya paneli rengarenk cümbüşlü şafaklar kurgulanmış bu sabah aç göğsünü kardan kelebeklere açıl sahilsiz sahipsizliklere gülüşlerine ekle beni anılarla ciltlenmiş duvar araları mürekkep kokuları kurumuş sarı yapraklarda tırnak izi ünlem işareti kilimleşmiş halılarda ayak parmak uçları sessizlik kuleleri diz kapakları pembe topuk ay yüzlü pencere aralığı ışık fırçaları gümüş dilli yatak çarşafı ılık mavi çividi… sevda kokusu gezinir dişlenmiş dudaklarda loş meyhane ağızlı kadehler kıskanır bizi sevgi nağmeleri izlenir kırkbeşliklerde, Sara’lanırım “Men seni gördü ay ışığında, gönlünü verdi ay ışığında” sarmalanırım ay ışığında dedi karakedi çıktı zifir kara zindanından ay ışığında karıştı ebemkuşağına ay ışığında.. ay ışığı karartılmış gecelerden kalma! Volkan Kemal Yarım’lıklardan |
Kutlarım.
Beğendim.
………………………………. Saygı ve Selamlar…