işte şu anda
tam şuramda
korkunun titrek elleri
gözlerinin ürkek izleri
telafisi olmayan kelimelere gizleniyor
sen ıslak duruyorsun karşımda
buğudan kalp yapıyorsun durağın camına
bir tek sana değmiyor damlalar
bir tek seni yaşıyor zaman
ben durakla büyüyorum sensizliği silerek hafızamdan
üstüne basmadan kelimelerin
saklanarak harf aralarına seni anlatanı arıyorum
her bulduğum da ve tam kuracakken cümleleri
alıp götürüyor otobüsler seni
anlamamışken söylenecekleri
tamam diyorsun ya
ben
sensizliğin duraklarında
her sabah aynı anda
aynı kelimeleri bulamıyorum yanımda
cebimde başka duygular
dağıtıyorum sağa sola
her durağın hikayesini yazıyorum
güzellerin nefes aralıklarına
otobüs camlarındaki soluk hayatları izliyorum
sırt çantalarına saklanan küçük aşklar geçiyor önümden
ömründe bir defa sevmiş insanların ayak izlerine basıyorum
bir sonra ki sabahın acısı düşüyor gözlerime
buğudan yaptığın kalbi alıyorum durağın camından
ellerimle karalamadan
kaldırımlar ıslakken hala
ayaklarımın altından kayarken gidişlerin
ben seni ezberliyor
seninle yaşıyorum