Acıtıyorum Canımı
kendimi bunalımlara sokmadan yazamıyorum
sancılar besliyor ruhumu ruhumu satmadan rahatlayamıyorum ayrılıklar hayal ediyorum acıtıyorum canımı başka bedenlere giriyor başka gözlerle bakıyorum aldatıyorum yalnızlığın krokisini çizdim o yoldan çıkmıyorum kelimeler ahenkli biçimde gelirken dağıtıyorum parmaklarımla her birini bir tarafa bazılarını sonra kullanmak için rafa hiç kullanmamak içinde bazılarını denize atıyorum dalgalar getirmesin diye taş bağlayıp ayaklarına bırakıyorum ruhumu acıtıyorum yoksa yazamıyorum güzel başlangıçlar gelmiyor bana her defasında yeniden başlıyorum güz yapraklarına sarıp sevdiğimi rüzgarın kollarına bırakıyorum her bahar çiçeklerle geliyor sevdama her bahar yeniden başlıyorum en çok ayrılıkları yazan kalemlerimi en çok ayrılık yazılı kağıtlarımı saklıyorum her birine bir isim verdim yanımdan ayırmıyorum seni seviyorumlar iğreti duruyor dudaklarımda aynı kelimeleri ezberleyemiyorum gitme yanımda kal beni de al lar gözlerimi parlatıyor uykusuz gecelerin baş ucunda gerçekleşmeyen dönüşlere yazıyorum başka türlü yapamıyorum |