IŞIĞI GÖRMEK İÇİNBir sessizlik içinden gelirken seslenerek Dökülmüştüm hayata yaprak yaprak gülerek Annem dua okurken akıp giden sulara Merhem olurum sandı kanayan yaralara İlk veda kıyameti koparken kapımızda "Ölmek var, dönmek yoktu !" bizim kitabımızda Çiçekler el bağladı mateme durdu güller Koparken bir bozkırdan yaralıydı gönüller Gitmiştim süre süre ardından bir perinin Düştüm ve çıkamadım dibine gözlerinin Bir ömür kulaç attım ışığı görmek için Yoruldum ve çakıldım, hayat şimdi kör perçin Geçiyor katar katar onca bayraksız gemi Ne zor şeydi anlatmak sulara hikayemi Taşınmayan bir ağrı göğsümün kafesinde Bilirim; boğuluyor herkes kendi sesinde Karışırken suların feryadı feryadıma Bir kayıt düşüyordu dalgıçlar ilk adıma Nereden bileceksin kurban gittim bir Ah’a Düşerken gözlerinden sakın uyandırma ha Artık susuz yapamam Kerbela olur dört yan Bahtına lanet olsun, dayan ey gönlüm dayan Hayrettin YAZICI |