Her gün, her sabah gül açmadan solarsa;
İki dudak arasında söz yarım kalır,
Susmak korku sayılırsa,
Akıl bedenini tanımaz,
Kalp, beyinle bağını koparırsa
Yaşamak neye yarar...

Hasret eskir; çığlık kendi sesinden korkarsa,
Ayrılık göbek taşında damla damla acı olur,
Hayallere karanlık çökerse;
Yaşamın ıslak yanağından günahsız gönüller suçlanırsa,
Aşka meydan okumak neye yarar...

Dil başka, yürek başka söylerse;
Kuş ötmeyi bırakır ağıt yakarsa,
Dostluk parayla pulla takaslanır,
Özbenlikler kaybolursa,
Yürekte sevinç, umutta bahar neye yarar...

Mutluluk hayal olur, evin kapısını yalnızlık çalarsa,
Aşk bir korkuluk gibi uçurumun kıyısında durursa
Kollar ertelenmiş sevinçlere açılır,
Sevdalar küçük ayrıntılarda kaybolursa,
Gönülden gönüle hasret yağsa neye yarar...

Bir varmış bir yokmuşcasına yaşanan ömür
Uzun ve derin uykulara dalarsa;
Deniz martı sesinden sıkılır,
Liman gemilere kayıtsız kalırsa
Deryalar senin olsa neye yarar...

Aklın ışığına gölge düşmüş,
Yüreğe karanlık çökmüş,
Mutluluk bir masal kuşu gibi
Ansızın uçup gitmiş,
Ömrüm iki katına çıkmış
Neye yarar!..

30 Temmuz 2011/ANKARA
Rukiye Çelik