SON KUŞLARbu gece göğü kucaklayıp saklı cennetin duvarlarına çarptım tuz buz oldu yıldızlar... bıçak kesikleri attım şehrin arterlerine kutsal ne varsa kanadı kirli kaldırımlara …… bir ihtilale aralandı sorgulayan gözlerim çoğul sessizliklere parmak basan yüreğimi mengeneye vurdu şeytanın elçileri utanır mıydı bilmem ben ağlarken çocuk gülüşlerimi çalan suretsizler tanrım! bana geri ver sabrımı ve konuşan dudaklarımı yeniden aç! gönül gözümün çakralarını yağmurdan ıslanan toprak kadar yumuşak tut katı yanlarımı… son göçmen kuşlar da firar etmeden uyandır çocukların masum kalplerini son güneş düşmeden, ısıtsınlar buzdan kalelerini tam mahşere beş kala dursun saatler… tüm savaş suçluları bir adım öne çıksın dar ağaçlarına çekilsin çekirge kafaları doğunun ve batının tüm rüzgârları tükürsün meymenetsiz suratlarına… kaybettiğimiz insanlığı yeniden bağışla elma ağacının hatırına yeniden as dallarına çürümüş kalplerimizi utancından arınsın kirli ruhlarımız tanrım!... tüm insancıl yanlarımla yalvarırım cennetin duvarlarından son kez bir kapı daha arala... son kuşların kanatlarında çırpınan asi ruhlarımızın sende son bulması hatırına… ayşe uçar 27 /07 /2011 |