Kırık Ayna Yansımaları/Menat...Girizgah babında; Meczup bir hikâye bu anlatılan, Bir ölümlü ve bir tanrıça arasında yaşanan, Bir damla yaş ve oluk oluk akan kanla yazılan Bir hikâye, Görmeyen gözleri gören Ve lal dilleri konuşur kılan… Saçlarını yavaşça okşadı kadının… İhanetin o ipe sapa gelmez yangınında, Zevk satan aciz adamlar gibi gülümsedi arsızca… Düştü rüyanın gözlerinden, En amansız yerinde kırptı gözlerini kadın, Kan düştü şafağına aşkın… Lakin; Elleri birbirine uzak sevdaların Birbirine dokunuşu kadar ateşliydi her satırı aşkın. Öncesi ve sonrası olmayan.. Boynuna kotarılması güç veballer asan… Ve; İçinden çıkılması güç girift bilmeceler barındıran… I. Şimdi beli kırılmış bir sokak köpeği gibi ölümü bekliyorum. Acz içinde, Izdırap içinde Aç ve susuz bekliyorum Belimi kıran acıların ruhumu teslim almasını... Herhangi bir akşamüstü Eli eteğine erişmiş bir anne gibi Sahiplendiğim ömrümün kıyısında Sevişirken ve yaşarken Uyurken ve uyanırken Şefkat ve öfkenin gaybında Elime yüzüme bulaşan bir samimiyetsizliğin gölgesinde Yaşadığımı sanırken ve yahut ölmüşken Dikilmişken sabrımı sınayan veryansınların karşısında, Orospu damgalı bir hak edişin altına imza atarken Kırarken camlarını umut evlerinin, Ve tüm umumhanelerin daha temiz olduğunu anlarken Satarken hayatın anasını, Orospuluktan pezevenkliğe terfi ederken Yüzüne Gözlerinin tam ortasına baka baka Alnına yazmak istiyorum kaderini… Bilmiyorsun; Ben seni var edenim oysa. Emzirirken bir bebeği göğsümde; Rahmime düşen dölü parçalayıp atarken Ve doğururken Ve öldürürken Ve yeniden var ederken; Seni tek kalemde hayatın ortasına atan tanrı benim… II. Menat efsanelerde anılan bir tanrıça şimdi… Haşmetinde tufanları barındıran gözyaşı damlalarıyla Akıbetini bekliyor. Ömrünün onulmaz yaralarından çıkarıp ruhunu Ansızın acısız bir ölüm bahşetmek istiyor. Temmuz’2011 Aydın... |