Beyaz LaleŞu masal âleminin efsunkâr Züleyhâ’sı Son kez yak hicran dolu sevda ağıtlarını. Âyân oldu sırların yaşanırken hikâyen Yoğruldu keder ile kaderin gergefinde Mâşuka ödenirken sabır renkli sermâyen Aynel yakînin paha biçilmez sedefinde Arşa çıkmış câziben mânâ yolunu açtı Mevlâ’ya yönelişin sevenlere mîraçtı Miras olarak nasuh tövben kaldı ikbâle Sönerken arzuların ateşi hâle hâle. Baş döndüren aşkınla okşanırken yürekler Mest ediyor muştuyla bedenleri esrârın Duâ’nın kıblesine can atarken dilekler Umut ufkunda titrer tertemiz istiğfârın İlâhi duyguların can buldu mükâfatla Rabbin kalan ömrünü tezyin etti necatla Gıptanın kollarında düşmüşüz bir hayâle Sayhâna muhtaç durur dinmeyen mücâdele. Çözemedi sırrını ey güzellik perisi Şehvet fedâileri hasede bulaştılar Kalp diline bîgâne nice zan müfterisi Aklın kılıcı ile gönülle savaştılar Kuşatırken çağları bu sıra dışı destan Kokuşmuş sînelerde tükenmedi feverân Nâmus nerede diye resmettiler tuvale Doldurdu yeryüzünü bu amansız velvele. Ey nâdide zarafet, semâvâtın gelini Dağıt gizlerini de kısık seslere ses ol Sekerât mabedinin hiç susmayan ayini Yorgun düşmüş ruhlara üfle son kez nefes ol Canlandırsın nazarın solmuş onca deseni Seyre dalsın kâinat bu müstesna şöleni Sisli mâverâmızı hazırla ihtilâle Işık olsun âtiye öykündeki meşâle. Anla ki; bu yakarış son çığlık, son sedâdır Gam yükünden ne varsa yokluğa aşır bugün Anla ki; bunca sitem hayata elvedâdır Hüzün yağmurlarını gözlerden taşır bugün Anla ki; yokluğunla serâba düştü rüya Anla ki; hasretinle huzursuz kaldı dünya Çıkmaz güzergâhtayız, kaç asır var visâle Tükenmeden fîgânlar dön artık “Beyaz Lâle’’. Koy noktayı tarihe yüzyıllar ötesinden Deryâyı muhabbetten su gibi akarak gel Marifet makamının ulvî sır bestesinden Duygu mahrumlarına ağıtlar yakarak gel Gel de aşk abidesi bu keşmekeş son bulsun Sürûrun kanat sesi ötelerden duyulsun Tutku iklimlerini dönüştür halden hâle Vuslata köprü olsun geçilen her merhale. Temâşâdaydı âlem yaşanırken hikâyen Yoğruldum özlem ile mâzinin gergefinde Mâşuka ödendi de sevda renkli sermayen Aynel yakînin paha biçilmez sedefinde Arşa çıkmış câziben mânâ yolumu açtı Rahmete ermiş tövben öz canıma mîraçtı Miras olarak senden ar kaldı istikbâle Söndü ihtiraslarım yâdınla hâle hâle. Menderes OYANIK 21.01.2011 |
Tam bir şiirdi.
Tebrik ederim.
Başarınız daim olsun.
Sağlıcakla.