Kaçak bir yüzyılın kavranamaz yarınlarıydı umutlarımın annesi. Kar tanesi gibi dökülmeden önce gönül yüzümden damdan akan toprak kokusu, yere düşmesine engel olmalıydım.

Denedim hala deniyorum…

Her gün biraz daha yağıyor yağmur ve her yağan yağmur sonrası biraz daha ben giyebiliyorum üzerime. Öylece hissediyorum bunu. Sanırım bütün kirlerimden arınabilmem için yağmurlarla yok olması gerekiyor evrenin.

Belki ters çevrilebilmeliyim. Ruhumu bedenime giyebilsem dünyanın en mutlu en mesut insanı olabilirim belki. Belki en kavranamaz yokoluşlar durdurulabilir böylece ve belki duygular somutlaştırılabilir. Ellerimin yerine bir parça mutluluk gözlerimin yerine az biraz umut koyabilirim. Gözlerime bakan umudumu görür, ellerimi tutan mutluluğa gömülür. Belki gülüşüm gülümsemeye dönüşür ve kahkahalarım hayat kurtarır en devasız görünen dertlere dair…

Ama yapamam…
Bedenimi ruhumun olduğu yere gönderemem.
En bilinmeyenimde ne olduğunu ben bile bilmiyorum…

Öfkemi, korkularımı, nefretimi somutlaştırmak var üstelik işin ara basamağında. Yaradılışının bir kısmı şeytan toprağı ya insanın, insan törpüleyip ufacık bir kum tanesi haline getirebildiği nefsini besleyip bir dağ doruğuna da dönüştürebilir ya…

Ben bilmiyorum bendeki nefret, öfke vb. duyguların ne miktarda varolduğunu… belki bir kıymık tanesi kadarlar, üstüne basmadan can acıtmıyorlar; belki de kilometrelerce öteden farkedilebilir büyüklükteler…
Belki sevgi korkuyor açığa çıkmaya onların sebebiyetinden…
Olamaz mı?
İnsan kendini ne kadar tanıyabilir ki, ne kadar sanabilir ki varlığında sadece iyimser duygular barındırabildiğini…

Yokluğum ne eksiltirse bu dünyadan, varlığım onu kazandıracak…
Yaptıklarım yapacaklarımın teminatı belki, belki de yaşayacaklarım yaşadıklarımın ön yüzü…
Bildiğim en büyük ve en kudretli şey bir bilinmeyen…
O kudretin nefesi var ruhumda ve nasıl yarattıysa öyle hayırlı görmüş!
Onu seviyorum
Korkmaktan ziyade seviyorum onu çünkü kimseye anlatamadıklarımı o biliyor sadece
Belki bazılarını hala ben bile bilmiyorum bendekilerin, o farkında..

Bildiğim en büyük ve en kudretli şey bir bilinmeyen…
“Allah”…
Yaradılmışlar arasında bulunmayan ve hepsine sebep, hepsini yaradan en büyük güzellik…

Asena Gülsüm Güneş