ŞEHRİN SON IŞIKLARINedense aramızda buluttan bir perde var Yıkılmıyor can sızım hüznün ördüğü duvar Ruhun çok uzaklarda ellerinse yabancı Sözle öz örtüşmüyor her biri farklı kulvar Bir şehrâyin yangını içimden her geçişin Vuslattan avdet değil gözlerimden kaçışın Öyle girift bir hâl ki şah ile mat iç içe Gül kokusu yayıyor gönle ateş saçışın Sen ırarken şehirden dâra çıkar kâinat Zaman tersine akar koşan saate inat Solarken ömür günüm solgun bakışlarında Kanamaksa aşk eğer mahşere kadar kanat Vazgeçtim şafaklardan sen günbatımında kal Değişir belki birgün kaderimdeki minvâl Can havli susuşlarım sükutunla mühürlü Gidişin bize değil, bil ki âleme zevâl Biliyorum bu sondu bir daha olmaz artık Yüreğimin yaması şimdi devâsız yırtık Bir kez tebessüm etsen yazarken son şiiri Ömrümce ekmeğime onu ederdim katık 2009 |
Yıkılmıyor can sızım hüznün ördüğü duvar
Ruhun çok uzaklarda ellerinse yabancı
Sözle öz örtüşmüyor her biri farklı kulvar
Ne zaman şiirini okusam, şiir yazasım geliyor :)
Bir öğüt düşüyor kulağıma "şiir yaz!" diye diye...
Ama, yazamıyorum...
Sus kalmak istiyor kalemim...
Kalemin daim olsun şair
Çok sevgimle, kutladım...