İç çekiş...Süveydâ, uzak kaldı cümleler lisanıma Aramızda insafsız gölgelerden bir duvar Lal-ü ebkem serzeniş hakimken her anıma Nasıl derim kendime muhal içinde hâl var Gören ben değilim ki ne batın nedir zâhir Körükler yanılgıyı bal kisvesinde zehir Çağlıyorken içimde arkı belirsiz nehir Nasıl derim kendime karanlıkta zevâl var Süveydâ, gerçeklerim olunca faraziye Kaybettim bugünümü yarınım diye diye Ayaklarım koşarken idrâk çeker geriye Nasıl derim kendime her amelde kemâl var İzaha gücüm yetmez ne hayâl nedir mevcut Tabirsiz rüyaların rengi bilmem kaç boyut Tutunduğum tek erdem Hira’da saklı sükût Umudum; bu sıyamın ötesinde zülâl var .... |