Sonbaharda Gelen Sevgiliyi Ben NeyleyimÖlü vakitlerin içindeki karmaşada İdam ediliyor duygular, Ağlak bakışlar öylece kalıyor, Ses yok, Sükûnete bürünüyor biranda her yer. Kehribar sarısı ağaçlar ağlıyor, Yanıyor canı, Kopuyor bir bir yaprakları, Ölüyor ardı sıra umutları, Tükenip teslim oluyor kimsesizliğe, Yemyeşil örtüsü üzerinden gidiyor. Çıplaklığın mahcubiyetiyle, Üşüyor yorgun bedeni Toprağa daha sıkı sarılıyor, Kopan fırtınada yıkılmamak için, Anlıyor ki gerçek olan köklerinde, Sımsıkı sarılıyor ona aşkla, Düşmesin diye sevgilisi, Yakalıyor onu sıkıca, Gerçek yar köklerinde, Ne dal, Ne yaprak, Asıl olan toprak aslında, Ağacın yaşam hikayesinde.... U/mutsuzluktan yorgun düşüp Hayal perdesine açılan rüyalardan uyanan gözler, Ve kirpiklerden süzülen düşler, Sızarken ölmüş zamanın kevgirinden Yerde buluşuyor hayaller, Gecikmiş aşklara inat, Gelmeyen sevdalar, Bitişe koştururken yaşam, Çıkıp gelen sonbahar, Yarım kalıyor soluklar, Eksik yaşanıyor sevdalar, Yaşlanıyor beden…. Bitiyor artık özlenenin Ardından tutulan dem, Tükeniyor belki de soluk Yetmiyor nefes eksik olanları tamamlamaya, Yazgı deniyor adına, Mukadderat denip bırakılıyor akışına. Derken bir gün Çalıyor tahta kapı, Duygulara Ayyaş Sevdaya bitik bir yar geliyor Giriyor umutların koynuna, Ben geldin diyor yarınlarına, Kalan üç beş günlük soluğunuza, Umut besliyor müptela bakışlarla, Yeniden adım atıyor Sevda çeşmesinin başından su içmeye, Ama yarım yamalak kalan bir aşkın enkazı var orda, İzin vermiyor duygular onu aşkla kandırmaya, İstemiyor yarınlar, Meçhulün içinde kaybolmayı. Aşkı tam yakalıyorum derken Gözyaşlarında yıkanmayı. Yeniden başlıyorum derken, acılarda dem bulmayı.... Geç kaldın sevgili sevdaya, Gidiş zamanı gelip vuran kapıya, Ne söylenir ki böyle yazılmış kaderim, Sonbaharda gelen sevgiliyi ben neyleyim. |
Yüreğinize sağlık güzel di..