İlk şiirlerimden biri diyebiliriz hatta manzume Mehmet Akif i ilk okuduğum zamanlar zaten anlatım çok benziyor taklit derecesinde
masal bana ait değil

Bir toprak ağası, komşusu ise bir fakir köylü
Köylü uğraşır çıkarmak için bir öğünü
Ağa ise hiç yorulmaz, emirler savurur
Kesesi dolu ama köylünün midesi kavrulur
Buna rağmen köylünün neşesi hiç eksik olmaz
Ağanın ise hiç keyfi yerinde olmaz
Ağa geceler boyu düşünür durur
Ne sebebini anlar ne hikmetine nail olur
Kıskanç herif, köylüye garezi var meğer
-Elinden alabilirsem neşesini, eğer
Belki bende o zaman rahat yatarım
O ağlar feryat eder ben kahkaha atarım
İlk defa rahat uyur o gece
Köylüyü mutsuz edecek ya fikrince
Hemen ertesi sabah kapısına varır
Elide bir kese dolusu altın vardır
Der ki köylüye
-Kardeşim, senle ben
Eşit yaratılmışız, dünyaya gelirken
Bundandır ki eşit yaşamalıyız
Neyimiz varsa paylaşmalıyız
Al bu bir kese altın senin olsun
Allahın adaleti yerini bulsun
Köylü tevazuya vurur, almak istemez
Ama ağanın ısrarına çokluk direnemez
İster istemez alır altınları
-Bir başkasına veririm belki bunları
Her fikir eyleme dönüşmez ya
Gece aklı takılır bizimkinin altınlara
-Bir güzel yelek alsam kendime
Bilezikleri taksam avradın bileğine
Bir öküz daha alsam, sabanı yenilesem
Yeni tarla alsam, bahçeyi büyütsem
Şükürler olsun sana Allahım
Sonunda beni de zengin yaptın
Böylece neşelenip uyur, ağzı kulağında
Ama bir düş görür tam gece yarısında
Sabah tarlaya gidince, eve girer biri
Çalar bizim fukaranın tüm sermayesini
Uyanır o anda korkudan sırılsıklam
-Duruyor mu yerinde bir baksam
Yazık adama altınlarla birlikte
Kıskançlığını da aldı ağanın hemence
-Bunları, der, kilitli sandığa koymalı
Yok yok, derince bir çukur kazmalı
Taşlarla birlikte gömmeli,yada belki
Diye uyumadan eder şafak vaktini
Bakar bu iş böyle olmayacak
Ağanın kapısını vurur, sabah çabucak
Tutuşturur eline keseyi adamın
-Al altınlarını saadetim bana kalsın!