Yolculuklar düşledim yarınlara
İçimde siyah uçurumlar açıldı
Sürgülü kapılar ardından bir ses
Kaderine yan dedi!

Yeşil umutlar diktim yollara
Üzerine mavi hüzünler yağdı
Bir günahın sancısından olacak ki
Baharlar kışa kaydı...

Bir yazım olsun istedim
Şakaklarımda güz gülleri açtırdım
Gül dikenin karanlık suyunda boğuldu
Umut güneşin ellerinde soldu!

Güneş dünyaya sırtını döndü
Her yer, her şey zifiri karanlık
Düşler yarım, umutlar alabora
Yine yalnızlık çekecek gönlüm
Kendi gölgesine yabancı oldu yüreğim
Kim tutar şimdi bilinmezin elinden?

Oysa sözüm vardı şafağa
Erken uyanacaktım sabaha
Düşlenenler olmadı
Canımdan bir yaprak düştü
Gecenin nabzı ellimde durdu
Üzerinde beyaz bir elbise
Karanlık korkudan öldü!..

Aklım beni yanılttı
Ben aklımın yalancısıyım!..
Rüzgar fırtınayı çağırır şimdi!..

ANKARA/7 Haziran 2011
Rukiye Çelik