MİĞFER
Miğfer suya düştü
Gözlerinden ışıltılı bir sıvı Gökyüzüne karıştı Usulca gece gök kubbeyi terk etti Gözlerin Güneşin geceyi yırtışıydı Öylesine kızıl Ve öylesine masum bir aydınlık Keşke o gözler kara bulutları da kovsaydı Çocuk ağladı Yumdu gözlerini Aklının ücra noktasına sindi Ve çocuk ağladı Yumruğum şimdi sıkılsa neye yarar Aklım beni terk etse Bilincim körelse Gözüm dönse ne ? Geç kaldım Çocuk ağladı Yumdu gözlerini Aklının ücralarına çekildi Ve çocuk ağladı Gözyaşları ruhumu yıkadı Suratsız korkularımı öldürdü Beynimde bir tümör gibi Canımı yaksa da Çocuk ağladı Göz yaşları avuçlarıma doldu Kan kızılı Mustafa Özkan |