Kayık Yutan Ada /e.o.(…hayat , sevgisizlikte mucizevi bir yer değil ki ; çoğu zaman kalabalıklar sadece zavallıların durağı gibi… geçip-giden sadece zaman(dı)… ) Sevenlerin bile ağladığı zamanlardı ! Pişmanlıklar ve bilin(me)dik şikayetler vardı ; Kimseler aşık değildi / ve Beklenense dört duvarlı bir yalnızlıktı … …Sessizlik belki de bir yoksulluğun kalp çarpıntısı gibi zavallılıklarıyla dans eden / itişip kakışan bir sürü evdeki homurtular belki de sessizlik … artık zamanlardayım…hiç bilemiyorum herhangi bir romanın ne başı ne de sonuyum ; sadece güvertede ıslanan yelken direği gibi kayık yutan kayıp bir adanın sahibiyim… :” sevgili istemiyorum !.. ” günahlarla dolmak , taşmak için bir zaman versinler bir de patlamaya hazır bulutun gözyaşları arasında hayata son sitemkar bir sözle : “işte hayatım bu !” dedikten, hemen sonra “elveda” diyebileyim… - neler söylüyorsun yazar ? yaz(ma) istersen - emre onbey |
bu güzle şiir için sizi kutluyorum.