30
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
2844
Okunma
Âmâ gönül penceren o gururun yüzünden.
Bir an olsun açmadın perde üzgün tül üzgün.
Bile bile soldurdun çiçekleri yüzünden.
Şimdi oturup ağla, yanak üzgün gül üzgün.
Ben vuslatı beklerken durdu zaman sayacı.
Sana canım demiştim candan yanmak çok acı.
Bir damla su vermedin kurudu aşk ağacı.
Şimdi oturup ağla, meyve üzgün dal üzgün.
Hani sen olacaktın her derdimin dermanı?
Oysa acı vererek geçirdin tüm zamanı
O asi kaprisinle dağıttın ya kovanı;
Şimdi oturup ağla, Arı üzgün bal üzgün.
Benimle eğlenerek artıyor gönül hazın.
Bir değil iki değil, geçer mi sandın nazın?
Bam teline vurdun sen akort tutmayan sazın.
Şimdi oturup ağla, nağme üzgün tel üzgün.
Savunmasız anımda atak saldın dertleri.
En sonunda mat ettin yıktın bütün setleri.
Dolu oldun dert yağdın taştı gönül bentleri.
Şimdi oturup ağla, yağmur üzgün sel üzgün.
Seni mutlu etti mi yaptığın sinsi planlar?
Söyle, reva mıydı bu aşka böylesi sonlar?
Kime yarar sağladı uydurduğun yalanlar?
Şimdi oturup ağla, Yürek üzgün dil üzgün.
Seni kendimden görüp çokca sevdim herkesten.
Hata etmişim sevgi beklemekle nekesten.
Döne döne yoruldu zarflar meçhul adresten.
Şimdi oturup ağla, mektup üzgün pul üzgün.
Sen sıkı tutamadın kaydı, ayrıldı eller.
Dört bir yana dağıldık suya düştü hayaller.
Bil ki matem tutuyor aramızda engeller.
Şimdi oturup ağla, dağlar üzgün yol üzgün.
Süleyman Göktekin
5.0
100% (22)
Cevap Yaz