Son Şiirim SanaŞu perişan halimi niye sorarsın bana? Gizli vurdun arkamdan, saftım önleyemedim. Tüm şarkılar türküler sanki yazılmış sana. Her nağmede mest oldum, sızdım dinleyemedim. Başkasıyla el ele tutuşurken görmüşüm. Hata sen de diyor da utanmıyor kendisi. Büyük suç işlemişim, özeline girmişim. Onuruna dokunmuş, dökülürmüş incisi. Ufak tefek Şeyleri gözün görmesin derken; Aşk mı senden utanır sen mi aşktan bilemem. Özgür bırak diyordun terk edip de giderken. Sen iyi bak kendine, ben peşinden gelemem. Umudum olmasa da bana dönecek diye, Akdimiz var seninle inan bozamıyorum. Şart koşsam da yüreğe bu aşk sönecek diye. Sen damlıyor kalemim ferman yazamıyorum. Tek çaremdir diyorken zehirledi ilacım. Bütün yıllar tek mevsim sulu, boran, kar,tipi. Otuz yıllık aşk bitti kalmadı ki amacım. Çıksa canım diyorum, yaşanmıyor ot gibi. Yüzlerce şiir yazdım sadece bu aşk için. Sana hayranım derken çevirdin dümenini. Tebessümle bakışın yakardı için için. Şimdi yerle bir ettin sarsılmaz güvenini. Sen gidersen kalırım anasız çocuk gibi. Sahipsiz bir sabuyu bıktın mı okşamaktan? Bir ömür sen akacak gözlerim oluk gibi. Ölüm bile tatlıdır sevgisiz yaşamaktan. Bu son şiirim sana bu son ahsız sitemim. Yanlış yaptıysan bile pişman olma aldırma. Bükülmüş beli zaten kırılacak kalemim. Vur tekmeyi acıma düşersem de kaldırma. Diyorlar ki dostlarım bu acıyla yaşanmaz. Değmeyecek birine böyle şiir yazılmaz. Arpasını vermeden, atın alnı okşanmaz Az da olsa sevdiyse, o yar candır kızılmaz. Aynen öyle vicdansız kızamıyorum sana. Dilerim hep mutlu ol, hadi git güle güle. Evinin kadını ol, çocuklarına ana. Ben aşkımı gizlerim, seni düşürmem dile. Süleyman Göktekin |