Aşk kendini fark etmektir, kendini yaşamaktır, kendini bulmaktır. Aşka düşen gönül için, bir kendisi vardır, bir de sevgili. Aşktan öteye kalan başka hiçbir şey yoktur. Her şey silinir. Bakılan her nesnede sevgili vardır. Tüm hasretine, özlemine, yangınına rağmen mutludur kişi. Aşkını yaşamak ister, hasreti ile hayali ile düşleri ile yaşar. Derler ki ona. “Deli misin sen?” Varsın deli bilsinler. Delilik, bir aşk için göze alınacak en hafif şeydir… Öyle ya, canından vazgeçebilirken insan için deli diye adlandırılmak da ne ki. Tıpkı şairimiz gibi delilikten geçmiş, şairim kapılmış bir sele,insan aşkı için serini verme kadar varır işte, aşkın karşılığı yaralı gönlünde.Aşkın badesi ile sarhoş olmuş bir kez…Bu sarhoşluktan ayılmak imkansızdır ve .sevgili için ölümü bile gözüne zor gelmemektedir ..

Dayanmak ne zormuş aşkın koruna
Feleğin yaptıkları gider zoruma
Bak deli yüreğim san/ki curcuna
Her/şeyim tarumar oldu bak gülüm..

Harabeye döndü sevda yapısı
Kilitlendi açılmaz gönül kapısı
Al işte gönlümün sana tapısı
Duysun dünya duysun sesimi benim