İnsanlar insanı yanlış tanıyor,
Dost dostu bir söze, sattı satacak.
Herkesler kendini âlim sanıyor,
Biri ötekine çattı çatacak.

Kalbi burulmadan, kalpleri burmak,
Bilgenin işi mi? sırtından vurmak,
On yıl ertelense, sözünde durmak,
Vaat edilenler, battı batacak.

Payındadır gözü, beğenmez payı,
Bire razı olmaz, az gelir sayı.
Olanca kuvvetle gererek yayı,
Sitem oklarını attı atacak,

Kime dertlenirsen, o senden baskın,
Boyunu aşıyor, sanırsın taşkın,
Bilmeze uğramış, simgesi aşkın,
Olmayan ateşle, yaktı yakacak.

Ne kadar sarılsan sabır taşına,
Kurşun yağdırırlar iki kaşına.
Muhannet; mihnetle dertli başına,
İyilik etmeden, kaktı kakacak.

Temeli olmayan, lafa bak hele,
Tek hasat vermeden savrulur yele,
Bir damla olmadan kapılıp sele,
Zehir ırmağına aktı akacak.

Kirlenmez denizim, onca pislikle,
Asılmaz serim var, cılız iplikle,
Sürüler güdülmez, sahte itlikle,
Çobanlık bir yana yattı yatacak.

Ömer’in sözünü, duymamış san ki,
Sürüyü kurt yermiş, kime ne gam ki?
Ömür takviminde zaman ne an ki?
Her nefis ölümü, tattı tadacak.

Burada gamsızı, orası yorar,
Şaşmaz adaletle, kılı kırk yarar,
Zerreyi unutmaz, elbette sorar,
Yolumuz yokuşa saptı sapacak.

Bizi bilmeyenin zannınca kastlar,
Her nereye kaçsam kalbime rastlar,
En kötü yaftayı, en kadim dostlar!
Boynuma kibirle, taktı takacak.

Yaralıyı seven, dermanda kıskanç,
Nasıl himmet etsin? Himmete muhtaç,
Bir elinde balyoz, birinde kıskaç,
Bağrımda tüneller, açtı açacak.

22.05.2011…Mustafa YARALI