-Yol dağ üzre yüceden olsa da doruk -

Kesişmelerine ayaz bir otogar güncesi
Karayel sözleri yalarken şiirler
Vesvese çınlatır yürek oyuklarını



Makinaların uğultusu burgu ışıksız tüneller
İmgeler… Karanlık bakışlar sardı benliğimi
Şehrin ve otogarı… Yokluğun gizli
Soğuk çorbalara kaşık yalnızlığın adresi



Yırtık ceketli adamlara tan seyirtisi
Ve ayakçıların çığırtkanlığı
Yokluğuna kesilen tarihsiz biletler
Tarifsiz sızıların yol arkadaşı



Unutuluşun göbek bağı kesiliyor tam bu saatlerde
Masumiyetine konduruyorum elvedalarımı

- iki şehrin hikâyesinde-

Sokak aralarına düşen gölgesiz sözlerim
Emaneti sana
İki dize arası gül tarhlarımı



Fırat suyuna okuttum – sahibine mektupları-
Gövdesinden fırlatıyor taze gelin zılgıtlarını
Eriyor demir köprünün ayakları /eriyor gövdem yokluğunda
Gözlerime değiyor Fırat’ın suyu
Balıklar üşüşüyor gözlerime
Geçince son tüneli

Dağların gerdiği perdeler yırtılır gece ortası
Konuyor pencerene gümüş kanatlı sözler uçarı
Misafirin olsun giderayak
Telvesiz kahvelerine talip / olsa da hatırsız
Yadıma düşerken yokluğun



Seyyarelerini söndürüyorum şehir şehir
Sen sözler devşirirken zamandan




D/üşüyor son dizelerim dil ucu
Zembereği kırık, gri saat
Kadranında bakışlar… Solgun
Akrebin vuruşları kıskaç arası
Tik takları zehir zerk
Yelkovan kimin umrunda çekilir gölgesi
Al işte !... Otogar vesvesesi







Yahya İNCİK 19.09.2009