Gül Han ‘da Sevi Pazarıhayrettin taylan konakladı aşk kervanım gül handa özleminin mavi sayfalarına gül kalem yazdı bekleyişi sığındım güllerden yapılmış hanına güldün h/andın gülhan’dın sulara susamışlık öğreten ömürdeyim İstanbul da ekleniyor yazgımızın dağlarına Nazların kök s/alıyor can kırıklarımda Asil bir renge gelin oluyor sevgin Beni senden giydiriyor alışma şıklığı aslını kaybetmiş yaralar tükeniyor varlığınla Üşüdüğüm aşk cennetinde huri oluyorsun can kırıklarımın cehennemindeki ulaşılmazlığı yakıyorsun gülüyorsun gül yerine han oluyorsun an yerine gül/han oluyorsun aşk yerine kızıl kızıl ömürler büyüyor bu kokulu sevdada Y/önsüz alışkanlık değiyor değemediklerimize tanımsız bilinmezlere yolcu ediyor yaşayamadıklarımız Yüreğin gül denizi oluyor uzak kaldığımız her dem gemi özlemlerimizin yükü ağır bir başka gama atma beni yar bil baştan sevdalar yazdım ruhunun duvarına olmazlığın saklı kentine kadim seviler ekledin mir /gülden önce gülüm/ser ben andan önce ulaşır hana gülhanında açıldı son aşk şubem mis kokulu demler satıyor ömrüme gülüyor gülme biliyor sen sorma bir güle gül, bir hana gülhan oldum beni tanıyor ben eskizlerimi t/arama yar eskimez volkanlarıma basma yar ki ben aşkına y/anardağken yazılmış destanların aynasında kırıştırma sevi yüzünü sen gül/sün gül /sensin an ve han benden bir ben |