Vakit kaybetmeden yazmaya başladım
Yoksa
İliklerime işleyecekti şiir.


1
Karanlık da Lut misali bakarken Ebrehe’nin gözlerine,
Yusuf’i bir isyanla kaçırdım
Bakışlarımı.
Süleyman’ın Belkıs’ından.

Ki donmuş toprakta
Henüz sıcak eriyik kanım

Göğsümden acemi bir tabur geçiyor
Postallarında.
Toza karışmış gözyaşlarım…

Bir tren kalkıyor Urumçi’den
İstasyon
Başlarına gecelik devriyeler tutuşturulmuş.
Ben Napolyon numarası yapıyorum…

2

Gözyaşlarına boğulmuş sonunda ilk aşkım.
-evleniyormuş-
Biraz kin biraz nefret biraz aşkla
Beni şair yapan kadın…

Nasıl da yağmur
Saçak altlarında bin şehirlik sarılışlar.
Ki
Şemsiyesi henüz açılmamış saçları dalgalı sevdaların.
Gözlerinden erkek adama yakışmaz çığlıkları
Düşüyor
Pardösülerine sarılmış erkek adamların…

Kızıl mavi bir akşam
Şehrin bozuk saat kulesi göz kırpıyor uzaktan.
Zaman hesabını çok iyi yapmalı
İçinden çıkılmaz oluyor sonra
Gitmelerin.

Ellerini ovuşturup yalnızlığa
Ellerini arayıp dur/ durdukça uyanıver kâbusa.
Henüz parçalanmamışken duvarda ki
Yarım ayna.
Allah ısmarladık de –şair-
Çocukluğuna…