NE KADAR ŞİİR -1-
Vakit kaybetmeden yazmaya başladım
Yoksa İliklerime işleyecekti şiir. 1 Karanlık da Lut misali bakarken Ebrehe’nin gözlerine, Yusuf’i bir isyanla kaçırdım Bakışlarımı. Süleyman’ın Belkıs’ından. Ki donmuş toprakta Henüz sıcak eriyik kanım Göğsümden acemi bir tabur geçiyor Postallarında. Toza karışmış gözyaşlarım… Bir tren kalkıyor Urumçi’den İstasyon Başlarına gecelik devriyeler tutuşturulmuş. Ben Napolyon numarası yapıyorum… 2 Gözyaşlarına boğulmuş sonunda ilk aşkım. -evleniyormuş- Biraz kin biraz nefret biraz aşkla Beni şair yapan kadın… Nasıl da yağmur Saçak altlarında bin şehirlik sarılışlar. Ki Şemsiyesi henüz açılmamış saçları dalgalı sevdaların. Gözlerinden erkek adama yakışmaz çığlıkları Düşüyor Pardösülerine sarılmış erkek adamların… Kızıl mavi bir akşam Şehrin bozuk saat kulesi göz kırpıyor uzaktan. Zaman hesabını çok iyi yapmalı İçinden çıkılmaz oluyor sonra Gitmelerin. Ellerini ovuşturup yalnızlığa Ellerini arayıp dur/ durdukça uyanıver kâbusa. Henüz parçalanmamışken duvarda ki Yarım ayna. Allah ısmarladık de –şair- Çocukluğuna… |
Yusuf’i bir isyanla kaçırdım
Bakışlarımı.
Süleyman’ın Belkıs’ından
....
tebrikler
selamlar