Sonsuzluk İkliminde Sen Ve Ben
Bir buruk yaşanır mecburiyetler
Gölgesindedir her daim yaşamın yaşanmamışlıkları Hüzün hep gözlerindedir Bakışlar buğulu Berrak sözler düşse de dilinden Hep acıdır yutkunduğu Kırık bir daldır hayat diye tutunduğu Ne yanlış ne de doğru Hengâmelere karıştı fısıltılar Ruhundan döküldü zamana Acı hep yoldaştı yokluğunda sevgisizdi Dudakları titrerdi Öpüşlerine hasret Ne gel ne git Ne yaşamdan uzak ne kıyısındayız Biz yaşayamadıklarımızın sevdasındayız Ne ölüyüz ne de diri Geçmişin gölgesinde diridir hala sevgi Gelecekte ise resimler sisli //Sonsuzluk ikliminde sen ve ben, bir de şiirlerden düşen o tatlı nağmen// Ne günahtır ne de sevap Sadece yaşanandır hayattan serap Ne duadır ne de zikir Sadece zihnimde dolaşır her daim bu fikir Uzak iklimlerden seslenir Ne ses gelir sesime, ne de sesime zikir //Zamanın içinden duyarım bazen, uğuldar kulaklarımda şair ikliminden dökülen bir şiir// Melek... |