Günaydın Anne;
Söze nasıl başlasam bilmiyorum,
Sen yanımda olsan, çok daha kolay olurdu mutlaka,
Gözlerimin içine bakar, duygu yoğunluğumu ölçerdin önce.


Neşeliysem nazlanır, üzgünsem nazlandırırdın,
Ne garip değil mi anne, biz bilmedik çocukluğumuzda,
Anneler günü, babalar günü. V.s. V.s.
Bizim için her gündü, anneler-babalar günü.


İş güç ve yaşama dair mücadeleleriniz nedeniyle,
Akşamdan akşama, ancak görürdük yüzünüzü,
O da yemek sırasında,
Sofrada herkes tamam olsun isterdi babam,
Aksi halde kimse ağzına lokma koymazdı,
Cıvıltılar ve şakalaşmalar arasında beklerken.


Siz sevginizi mahcup yaşardınız biliyorum,
Aleni değildi hiçbir şeyiniz,
Hiç unutmam bir keresinde,
Babam elinde bir demet çiçekle gelmişti eve,
Ve seni sormuştu nerede diye.



Oysa evimizin her yanı çiçekti ya, gülmüştük babama,
Değişik bir şeydi, hatırladığım kadarıyla,
Sonradan öğrendim Salep Çiçeğiymiş adı,
Nadir bulunan bir çiçekmiş kırda bayırda,
Yani çok kıymetliymiş, şimdilerde adı Orkide.




Bak işte gene beceremedim iki laf etmeyi,
Bir de ağlamadan bir tek gün yaşamayı…
Şimdi, gene neyin var diyeceksin değil mi?
Hiç bir şeyim yok anne, sen yoksun çünkü.
Sensiz-sizsiz ve Annesiz, neyim olur ki Anne…


Mekânın Cennet Ruhun Şad olsun,
Anneler Günün Kutlu Olsun Annem...


08.05.2011