Bir şiir dizesi gibi yürüdüm Lavinya
Bakarak sokağın tavanına
Pusu atılmış biliyorum ayaklarıma puşt
Şımarık bir duvara çarpıyorum siyah örgülü
Baktım akşam oluyor kuşlar da gidiyor
Yıldızların üstünü örtüyor bir peygamber
Baş parmağı kopuyor bir elin tutarken ışığın gölgesini
Bir ilmek daha atıyor, çekiyorum uçurumu yukarıya
Yüzün çıkıyor saklanmış tüm intiharlarda


Bize nikah düşmez artık,yarama yar olmadın ya


Ünsüz yenilgiyim bütün şiirlerden kaçak
Beni hatırladığın kadar yaşıyorum geceleri
Hükmü demli infazlarda çekincesiz yak
Cehennemin karbon kağıdına çizilmiş hali
Suya atılan her taşın sonunda
Yüzün çıkıyor bütün intiharlarda


Nasıl bilirdinizin öncesi, cevap bulur diye Lavinya


Kanın yanmasından mı pimi çekilmiş is
Acının uç noktasında ekseni alınmış
Kaçak geldim dünya ya annem çoktan ölmüştü
Yağmur yağıyordu mumları sönmüş şehirlere
Tüm çocukların gökyüzü çalınmıştı kuşların da
Bir yarasanın göz yaşlarını sildim ağlarken
Muassır ruh oldum beni betimle beni betimle ben
Giderken gölgelerini unutan kadınlar gördüm


Öl vakti öptüğümde ağzıma yapışan Lavinya


Enlemesine serdin alnımı yeryüzüne ki anlamadım
Tecrit bir dilin mahrur rahlesiyim okunmamış
Anlamlarım hep bir şiirde sorgusuz im
Kuşların rüzgarı ihbar ettiği içimdeki buzul Dağ
Ah Lavinya katil penguenlerin elleri mi var
Siyah lale geçirip ilmeğine baharın/gittiler


Ben ki eyvallahı olmayan Adam
Çok sesli yalnızlıklara yenilmedim Lavinya
Bir katre kaç ayrılık eder blirim de


Yüzümü döndüğümde gün
Karanlık sırtımı döndüğümde
Eski bir masaldan biliyorum
Bir şarkının meyanında Lavinya
Bir çiçeğin özünde kaçan katil
Orantızız ağlayan Arşipel


Bütün aynaları kırıp kendi kalbinde
Su kılıgında girip içime zehriyle
Yani meşru ölüm...










CÇ_