Sen ve gül
Örtülü tül aksamda
Bir çift sardunya
Soluyor gözlerimin ortamında
Bir ayazda


Uzaktan yakın, yakından uzak
Soğuk bir koku salarak
Göz çukurlarımdan


Nerdeyse eğer
Gece sabaha baş koydu yine
Hazanın boynunda leylak
Memnun halinden


Süzüpte alevden eteğini gün
Vurur cana yangını
Allı pullu bir gelin gibi
Loş odasında uzanmış
Sereserpe


Nerdeyse çıkar yildizlar
Parlak ve dingin ay
Döküpte aksını suya


Sana beyaz kanatlı bir tay yolladım
Yelesinde tütün bir türkü
Damıtıp boyun ucundan
Bir kuru buse
Leb’lerinde bozlaktan


Bugün
Nedense melekler erkenci
Ben geceden kaldım
Bugün nöbetçi erguvan
Başcundayım farzet
Demlen sevdigim


Dinmese de bu fırtına
Beklemek boynuma yazgı
Bir şiir yazıyorum şimdi
Bak..
Son mısrasında gülşen-i gül
Kalemi kireçten


//Deva bulmam ben bilirim
Bu Savm-ı visale
Ermeden//




Faruk Civelek