" çok uzun anlatmak gerekti
ve biz, sadece ima ile geçtik "

h.yavuz

’bu şiir sana’*




alıngan kalabalıklarda
birer ikişer
avucumdan kayıyor sevdiklerim
öyle uzak ki uzaklar
gözüm yemiyor gitmeyi



elinde sapanıyla bekleyen
bir çocuk şimdi zaman



ve ey sen !
cennetime kova kova
yangın indiren adam !



cehenneme çevrilmiş
irem bağlarında
ölen bir kadın var !



inceldiği yerden kop(a)mayan bağlarım
aradığımız unutkanlıklar kadar yavan
yol üstü molalarında dalgınlıkla
terk edilirken aşklar



hatalar var
kundak yapıp ayağımızda salladığımız
savunmalar var
baş ucu kitabı gibi saklayıp
geceleri zırvaladığımız



yanılgılar var
pamuklara sarılı
üzerine toz kondurmadığımız
heyecanlarımız var
kimsesizken sığındığımız



biz söz-ü ile mucizeler yarattığımız
insanlar var telaşlı
eskidikçe değer kattığımız
insanlar var
eksildikçe çoğalttığımız



uzaktan izlediğimiz hayatlar var
içinde yabancılar
dillerinde intiharlar
b/ölmek için can attığımız
dünyalar var
sonunu kendimiz yazdığımız



meridyenler var ceplerimizde
düşlerimizde uçurumlar, yar’lar
kuyularına balon yuvarladığımız
uçan hayal kırıklıkları
ve iğneli bir gökyüzü
gözlerimizde güneşten mıknatıslar



şövalemde zil sesleri
tuvalimde flamenko yapan bir kadın
yeşil fonda kırmızı dokunuşlar
aynalarımda yüzün
yaralarımda izin var








fulya/nisan2011