Sensiz/ Yoksul Yanım
Karanlıktı
Sokak lambaları ölmüş Rüzgâr yağmuru dövüyordu Elbisemde toprak kokusu Yürüdüm Birkaç saniye yumdum gözlerimi Seni geçirdim şeridinden Sokağa doğru yaklaşırken adımlarım Yankısında vardın karanlığın Ardım sıra gelen gölgeydin Yürüdüm Eve yaklaşırken çoğaldı sızım Daha merdivenleri çıkarken Bir Bir Bir Kokunu çekeceğim son nefes tadında Anahtarı sensiz boşluğa çevirirken titreyecek ellerim Şimdi girip kapıdan sensizliği saracağım Koridorda başlayacak düşüşlerim Çay demleyip ocakta sigaramı yakacağım Gömleğimin düğmelerini çözerken Ellerin ilişecek iliklerime Aynada baktığım göz olacaksın Kokun yayılacak evin dört köşesinden Çılgınca arayacağım Küçük oda Mutfak Oturma odası Uzun zamandır uğramadığım yatak odasına, bakmayacağım Hazır kıta ellerimle vuracağım nemli gözlerimi Gözyaşlarım yanağımda düşlerken intiharı Tavaya kıracağım iki yumurtayı, Yarım bırakılmış üç şekerli çayla içip Mutfak masasında karşımda hayalinle, uzun sohbete duracağım İçerdeki koltuğa kucağımda götürüp seni Dizlerimde uzanırken boylu boyunca Saçlarında gezinirken parmaklarım Gözlerinin içinde kaybolup ilk polis merkezine atacağım kendimi Karşılıklı bakan iki camı açıp tam ortasında kalacağım Tenimi döven ellerinmiş gibi rüzgâra sarılacağım İki karış toz tutan zigon sehpaya adını yazıp Üç adım ötede yığılacağım 16.08.2008-Ağrı |