SONBAHAR ESİYOR ANILARIMAo gün sondu yumuk gözlerinden yaş damlıyordu anladım ki bir veda günüydü ayrılık kokuyordu nefes yağmurda seninle ağlıyordu o an seninle gitmek istedim uzaklara kaçınılmaz bir gerçeğin makarasındaydın ömür son ipliğini sarıyordu dünya fani ölümse acımasız cani umutlar büyüttüm zamana gebe boşuna mı içimde hıçkıran hüzün gün be gün arttı ellerimde sıcaklığın giderken zihnimde sana dair düşler yaşıyor suskunluğun martin yedisinde geçerken rüzgar kifayetsiz kaçıyor üçyüz altmışbeş gün yürüdü gözlerimde sonbaharın sessiz göbeğine Feride Temel |