Sakın Ağlama Güneş Üşür
-bütün yalanlar kısık seslidir-
çıngıraklı yılanlar…üniformalarını çıkartsın...! bana aynaları göster... . ve sen… körkütük sis…başıma çöken . bilmez misin…? cahilin aklına düşmüş talihsiz düşünceyi… ne kalem ne de mürekkep yazmak ister ve nasır tutmuş beyinler…rüyasız gecelere benzer -umut kokan… söylenememiş her söz dilde yara- . ve sen… zorba çığlık…gölgede serinlemek yasaktır diyen . bilmez misin...? ayazda kalmış yavru kuş gibi hisseder kendini… ressam tuvaline girememiş her boya ve kekeme bir udun hüznünü taşır... şarkılardan kovulmuş her nota -yalnızdır… yankısını bulamamış her ses- ha alevler içine düşmüş kar tanesi… ha sararan yapraktaki yeşilin çırpınışları /bir yangından bir yangına göçüştür/ son nefes bilirim! ... -gülümsemez her masal… ve her zaman gül sunmaz namlusundan hayat- kızıldır öfkenin rengi… ölümün yarısıdır böyle yaşamak . ve sen… rap rap vicdanımı çiğneyen . çek tetiği… vur güneşi sol yanından…çürümüş dünyaya inat … .. bilirsin! … -ölümü yenmektir şiir - sakın ağlama! yağmurlar kıskanır...güneş üşür . 1996 *tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank,2006 |